Monachium / Munich (2005), reż. Steven Spielberg, cz. VII

     W tym poście przenosimy się do przeciwległego do Valletty doku, w miejscowości Bormla. Tutaj została zrealizowana scena krwawego ataku w Beirucie. 

      Agenci w początkowej części tej sekwencji przebrani są za kobiety, żeby dostać się jak najbliżej strażników. Pomijając różnicę pomiędzy porami, w których oba zdjęcia zostały zrobione, całe otoczenie jest dość gruntownie przerabiane. Nie ulega natomiast wątpliwości, że stróżówka została postawiona specjalnie do filmu. 

      Kolejne ujęcie, w którym nieoceniony okazałby się dron. Wygląda na to, że otoczenie doku zostało solidnie przerobione, ale moim zdaniem największą rolę w przystosowaniu tego miejsca do filmowych realiów odegrało światło, którego źródła w zdecydowanej większości zostały zainstalowane na okres zdjęciowy.

      Druga strona zbiornika wodnego do dzisiaj przechodzi metamorfozę. Zaniedbany podczas produkcji budynek, który został zmieniony w melinę terrorystów, za jakiś czas będzie czymś w rodzaju apartamentowca.

     Robienie dwóch ostatnich porównań może się wydawać bezcelowe, ale jednak pokazują one w jakim stopniu zmienia się dawny plener filmowy, chociaż pewnie lepszy efekt będzie widoczny po zakończeniu remontu. 

World War Z (2013), reż. Marc Forster, cz. II

     Dzisiaj czas na kolejny fragment Jerozolimy pokazanej w filmie "World War Z", a nakręconej przy wybrzeżu miejscowości Floriana (tj. bliskie sąsiedztwo portu dla łodzi i statków osobowych w Vallettcie). 

     W poprzednim wpisie dotyczącym tego filmu pokazałem zdjęcia z bohaterami obserwującymi tę strefę z balkonu. Istotnie, owy balkon mieści się w jednej z ciągnących się po prawej stronie kamienic. Natomiast powyższe ujęcie zostało nagrane najprawdopodobniej z kranu, ale mimo różnicy poziomów widać, która część scenografii została tutaj dodana (ze zdjęć z planu wynika, że mur jest cyfrowy).  

     Parking został zamieniony na strefę graniczną, więc poza dodanym później otaczającym go wysokim murem zbudowano tutaj fragmenty rzeczywistej scenografii w postaci barier, płotów i bramek, które lepiej widać na poniższym ujęciu.

     To ujęcie jest ciekawe z powodu innej ingerencji komputerowej. W głębi kadru na filmie widać tunel wchodzący we wzniesienie. W rzeczywistości nic takiego nie ma miejsca. Droga biegnie wzdłuż wybrzeża, nie natrafiając na żadną z podobnych przeszkód. Umieszczenie takiego rozwiązania wydaje się słuszne, ponieważ w scenie ataku podkreśla niebezpiecznie zamknięty obszar, z którego trudno się wydostać.  

Zemsta Świętego / Vendetta for the Saint (1969), reż. Jim O'Connolly, cz. V

     Święty dopiero co przybył do Palermo i już zaczyna pakować się w kłopoty...

      W poprzednim poście Simon udał się do banku sprawdzić kilka szczegółów, a teraz opuszcza go nie spodziewając się nadchodzącej zasadzki. Frontowa część ogrodzenia pozostała niezmieniona, co na prawie pół wieku wydaje się być dobrym wynikiem. Z jakiegoś powodu natomiast zastąpiono boczny jego fragment.

      Sąsiadujący z "bankiem" budynek doczekał się już dużo większych zmian. Pojawiło się kilka nowych okien, skrzynki, rurki, a nawet jakieś pokrycia w chodniku.

     Drzwi prowadzące do wnętrza budynku też zmieniły swój charakter, prawdopodobnie jako samo przeznaczenie tego lokalu, w którym obecnie mieści się kawiarnia. 

Vicky Cristina Barcelona (2008), reż. Woody Allen, cz. IX

     Po dłuższej przerwie wracamy do Barcelony śladami Vicky i Cristiny.

      Bohaterem dzisiejszego odcinka jest Narodowe Muzeum Sztuki Katalońskiej (MNAC), przed którym Vicky wylewa żale swojej ciotce. Porównanie kolejny raz pokazuje jak istotnie kolor wpływa na wydźwięk ujęcia. Oba zostały zrobione w podobnej porze dnia, a jak bardzo się różnią.

     Bohaterki zmierzają do jednej z balustrad i kamera odwraca się w przeciwną stronę, pokazując panoramę Barcelony, która w tym miejscu nie doczekała się większych zmian.