Do widzenia, do jutra... (1960), reż. Janusz Morgenstern, cz. X

      Zapraszam do zapoznania się z kolejnymi zdjęciami z kortów tenisowych w Gdyni. Pomimo tego, że obiekt został dość mocno rozbudowany od czasów kręcenia tutaj zdjęć, sam kort który służył za plener do tej sceny nie zmienił się znacząco. Dla mnie to jest niemałe zaskoczenie...

 

Tylko dla twoich oczu (1981), reż. John Glen

      Swoje ostatnie wakacje spędziłem na Corfu. Miejsce wybrała żona, ja sam nie miałem pojęcia czy jakikolwiek film był tam kręcony. Szykowanie się na wyjazd pod kątem lokacji filmowych jest dość czasochłonne. Trzeba przejrzeć film, odnaleźć odpowiednie ujęcia, sprawdzić gdzie były kręcone i ustawić wycieczkę w taki sposób, aby dało się te lokacje odwiedzić. Mimo tego nie mogłem sobie odpuścić tego zajęcia, bo wiem, że co najmniej w najbliższej przyszłości nie odwiedzę tej wyspy ponownie, a po powrocie żałowałbym że nie wykonałem tej pracy. 

     Miłym zaskoczeniem był fakt, że Corfu to jedno z głównych miejsc produkcji 12. Bonda. Bardzo lubię tę serię, to jak się zmieniała, nawet to jak się starzeje, a nie zawsze dobrze. Część plenerów wykorzystanych w piątym filmie z Rogerem Moorem miała przedstawiać Hiszpanię, a reszta Grecję. Dzisiaj kadry z tego pierwszego rozwiązania. Bond udaje się w okolice Madrytu, aby odnaleźć zleceniodawcę zabójcy rodziców głównej bohaterki. 

     Bohaterem tych ujęć jest nie tyle James, co jego nowe auto - Lotus Esprit. Samochód, który potrafi pływać pod wodą. Przyjazd do Hiszpanii nakręcono tuż przed wioską Vatonies, na tych samych drogach, które później posłużą za tło kultowego pościgu za żółtym Citroenem.

     W tych okolicach istotnie rośnie dużo drzew oliwkowych, jednak czas w którym byłem to jeszcze nie jest okres zbiorów - ten ma podobno miejsce w okolicach października.      

     Dwa ostatnie ujęcia to już okolice Danilia Village, wioski mającej przedstawiać esencję architektury Corfu (o niej w innym poście). Ja trafiłem akurat na deszczową pogodę i nijak nie mogłem się przenieść w filmowy świat.   

 

Działa Navarony / The Guns of Navarone (1961), reż. J. Lee Thompson, cz. II

      Dzisiaj wracam do wojennych klimatów ale w mało militarnym stylu. Krótka sekwencja z "Dział Navarony", kiedy ekipa głównych bohaterów szykuje się do wypłynięcia na misję, była kręcona w pięknej zatoce znajdującej się przy miejscowości Faliraki. Jeden z aktorów, konkretnie Anthony Quinn, tak bardzo zakochał się w tym miejscu, że chciał je kupić z myślą o stworzeniu tutaj ośrodka wypoczynkowego dla aktorów z całego świata. Formalności nie pozwoliły jednak na taki zabieg, ale od tamtej pory zatoka nosi nazwę słynnego, meksykańskiego aktora. Zatoka istotnie jest piękna. Otoczona jest z obu stron skałami lekko porośniętymi sosnami, a piaszczysta plaża prowadzi do błękitnej, czystej wody.

     Elementem, który został wykonany przez człowieka i pojawia się w filmie a dotrwał do obecnych czasów (choć w gorszym stanie) jest przystań, z której bohaterowie korzystają ładując wyposażenie na statek. 
 

Stawka większa niż życie: Hotel Excelsior (1967), reż. Andrzej Konic, cz. X

      Zapraszam na kolejną porcję lokacji z serialu "Stawka większa niż życie". W dzisiejszym poście wracamy do Sopotu i jego szczególnie popularnych miejsc.

     W pierwszej kolejności wchodzimy na Monciak, tuż przy kościele Św. Jerzego. Moją uwagę zwracają wciąż rosnące drzewa - z pierwszego planu i to za bohaterkami. Ostały się przez tyle lat, a to wcale nie jest takie oczywiste.     

     Drugim przystankiem jest przestrzeń przed Grand Hotelem. W miejscu, gdzie znajduje się obecnie parking, do nakręcenia tej sceny ustawiono kiosk. Budynki w tle być może jeszcze istnieją w widocznej w serialu formie, ale zostały zasłonięte kościołem pw. Św. Andrzeja Boboli.

     Sam podjazd pod hotel nie może się zbytnio różnić od tego co widzimy na ekranie. W oczy rzucają się przede wszystkim białe maszty i barierki dodane na murkach przy jezdni.

     Przeciwna strona tego samego podjazdu. Tu, oprócz barierek, nowym elementem jest podstawa latarni. Reszta pozostała niezmieniona. Kto wie, może kostki którymi wyłożona jest droga był również świadkami kręcenia tej sceny.

Rozgrywka / The Two Faces of January (2014), reż. Hossein Amini, cz. XII

      Muszę przyznać, że Grecy to bardzo gościnni ludzie. Przed wyjazdem na Kretę skontaktowałem się z właścicielem baru, w którym kręcono jedną scenę z "Rozgrywki". Zapytałem czy będę mógł wykonać kilka zdjęć, kiedy już pojawię się na miejscu oraz czy może mi powiedzieć kilka słów o dostępności innego miejsca - Tampakarii. Na zdjęcia zgodził się bez problemu, a o drugim miejscu też napisał kilka słów. Ale najlepsze i tak było osobiste z nim spotkanie. Pamiętał mnie z naszej wymiany maili, odpowiadał na wszystkie pytania jakie mu zadałem.

     Wspomniana scena był kręcona w centrum Chanii. Porównanie zdjęć nasuwa mi na myśl pewną kwestią. Same ściany kamienic są miejscami zaniedbane, sypie się nich tynk. Pytanie jak patrzeć na taki stan rzeczy - czy jako lenistwo, zaniedbanie administratorów tych budynków, czy jako charakterystyczną część greckiego krajobrazu? A może jedno i drugie? Zwracam uwagę, że wygląd uliczki w obecnym stanie, czyli już udekorowanej kwiatami ma zupełnie inny charakter niż ten przedstawiony na filmie (bardzo chłodny czy nawet nieprzyjemny).

     Po prawej stronie widzimy boczne wejście do baru, używane prawdopodobnie przez obsługę. To nim bohater grany przez Viggo wchodzi do lokalu.

    Wnętrze zostało istotnie przerobione na potrzeby filmu. Właściwie to gdyby nie wskazówki szefa, trudno by było odnaleźć właściwe miejsce.     

A na koniec zostawiam zdjęcie planszy, która dumnie wisi przy głównym wejściu do lokalu. Jak widać, dla właściciela moment kręcenia filmu był istotnym wydarzeniem, co dało się wyczuć również w rozmowie z nim.

 

Działa Navarony / The Guns of Navarone (1961), reż. J. Lee Thompson

      "Działa Navarony", obraz oparty na powieści Alastaira MacLeana (tego od również sfilmowanych "Stacji arktycznej Zebra" i "Tylko dla orłów") był jednym z największych sukcesów finansowych tamtej epoki. Można powiedzieć, że ten film zapoczątkował trend filmów wojennych w latach 60. i 70. Za plenery posłużyły lokacje na greckiej wyspie Rodos, natomiast scenografię większości wnętrz i jaskinię z działami zbudowano na terenie brytyjskich Shepperton Studios. 

     Przypłynięcie bohaterów od Navarony nakręcono w zatoce Kolona Harbor, w stolicy wyspy. Na tle przypływającego statku widać wieżę Naillac. Sama przystań zdecydowanie została zmieniona od czasu zdjęć, ponieważ jej proporcje mają się nijak do tej widocznej na filmie.

Popeye (1980), reż. Robert Altman, cz. XVII

      Zapraszam kolejny raz do magicznej wioski Popeye'a. Motywem przewodnim dzisiejszych zdjęć jest Olivia, w którą wcieliła się Shelley Duvall oraz właściwie jeden budynek, który w filmie był restauracją, ale obecnie jest to zupełnie inna konstrukcja.

 

Rozgrywka / The Two Faces of January (2014), reż. Hossein Amini, cz. XI

      Po kolejnej dłuższej przerwie zapraszam do zapoznania się z innymi porównaniami kadrów z "Rozgrywki".

     Lokacja w której się znajdujemy to ponownie opisywana wcześniej Tampakaria. Pierwsze zdjęcie to krótka przebitka momentu, w którym bohaterowie budzą się po nocnej zabawie. Po dłuższym czasie zorientowałem się, że na kijach opartych o krzesła suszą się ośmiornice, a nie, jak wcześniej myślałem, szmaty. 

    

     W jednym z nowo wyremontowanych budynków mieści się kawiarnia. Trzeba przyznać, że jej miejsce jest osobliwe jak na standardy Chanii. Zewnętrzne stoliki z widokiem na morze znajdują się tuż nad wodą, a mimo to panuje tu niespotykana w mieście cisza.